ΠΑΟΚ είσαι η πιο rock ομάδα!

Αυτό το άρθρο είχα σκοπό να το γράψω μετά την σπουδαία νίκη του ΠΑΟΚ στην Ιταλία επί της Φιορεντίνα. Δεν πρόκανα, αλλά οι εξελίξεις με επιβεβαίωσαν. Και δεν αναφέρομαι τόσο στην ήττα από τον Ατρόμητο, είναι σύνηθες μία Ελληνική ομάδα μετά από Ευρωπαϊκή επιτυχία να "σκοντάφτει" στο αμέσως επόμενο παιχνίδι, αλλά στον τρόπο που ήρθε (η ήττα). Να προηγείσαι με 2-0 και 3-1 και να ηττάσαι στο τελευταίο εικοσάλεπτο στη έδρα σου!

Ήθελα να γράψω (μετά το "διπλό" στην Ιταλία) πως δεν θα βρείτε πολλές ομάδες παγκοσμίως που να έχουν τέσσερις (μία ισοπαλία - μία νίκη) βαθμούς απέναντι στην Φιορεντίνα και... κανέναν (δύο ήττες) κόντρα στην Καραμπάγκ! Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν αυτά που δήλωσε χθες ο Ίβιτς στην συνέντευξη τύπου ισχύουν, αλλά το ότι ο "δικέφαλος" αλλάζει προπονητή κάθε σεζόν (ενίοτε περισσότερους από έναν) κάτι πρέπει να σημαίνει. Δεν μπορεί όλοι να είναι "σκάρτοι"...

Πάντως ο ΠΑΟΚ είναι ιδανικός για να στέλνει κόσμο (τους φιλάθλους του δηλαδή) στον ψυχίατρο. Για τους υπόλοιπους φιλάθλους είναι απόλαυση. Να μην ξέρεις τι να περιμένεις. Η άγρια ομορφιά του αθλήματος. Ικανός για το καλύτερο και για το χειρότερο. Πόσο πιο... rock μπορεί να γίνει μία ομάδα; That's rock 'n' ball, baby...

Ψευδαισθήσεις μεγαλείου

Το ότι το Ελληνικό ποδόσφαιρο βρίσκεται σε βαθιά ύφεση είναι γνωστό τοις πάσι (σε όσους έχουν επιδερμική -έστω- σχέση με το άθλημα). Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια μείναμε χωρίς εκπρόσωπο στο Champions League, ενώ από τους πέντε "Ευρωπαίους" που προέκυψαν από το περσινό πρωτάθλημα, στους ομίλους του Europa League βρίσκονται οι τρεις. Ποσοστό επιτυχίας 60%.

Στις προκριματικές φάσεις του καλοκαιριού από τους πέντε, τον αποκλεισμό γνώρισαν οι τέσσερις (Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, ΠΑΣ Γιάννινα). Γιατί τα αναφέρω όλα αυτά; Διότι στην πρεμιέρα των ομίλων του E.L. είδα γκρίνια. Γκρίνια γιατί δεν νίκησε ο ΠΑΟΚ την Φιορεντίνα, γκρίνια γιατί ηττήθηκε ο Παναθηναϊκός από τον Άγιαξ.

Για την πρώτη περίπτωση δεν έχω να πω πολλά. Όταν έρχεσαι ισόπαλος (έστω και στην έδρα σου) με εκπρόσωπο του Campionato δεν μπορεί να χαρακτηριστεί κακό αποτέλεσμα.

Θα ήθελα όμως να σταθώ περισσότερο στην αναμέτρηση του Παναθηναϊκού με τον Άγιαξ, το οποίο (ως εξέλιξη και ως γενικότερη εικόνα αγώνα) ήταν πανομοιότυπη με το παιχνίδι του ΠΑΟΚ με τον "Αίαντα" στην Τούμπα. Και στα δύο ματς προηγήθηκε ο γηπεδούχος, ο οποίος ήταν εμφανώς καλύτερος στο ξεκίνημα (τόσο ο ΠΑΟΚ στο πρώτο ημίχρονο, όσο και ο Παναθηναϊκός στα πρώτα 20-25 λεπτά), αλλά ο Άγιαξ το "γύρισε" κι έφυγε με το "διπλό" από Τούμπα και "Απόστολος Νικολαΐδης".

Και στις δύο περιπτώσεις τα συμπεράσματα (τόσο από τους φιλάθλους, όσο κι απ' την πλειοψηφία των δημοσιογράφων) ήταν πανομοιότυπα. Ότι ο Άγιαξ ήταν ομάδα κάτω του μετρίου (στα όρια του "καφενείου") κι ότι η Ελληνική ομάδα... αυτοκτόνησε και δεν μπόρεσε να κερδίσει "δικό της" ματς. Είναι όμως έτσι; Ναι, ο Άγιαξ έχει μία νεανική και άπειρη ομάδα.

Ναι, πιθανότατα δεν έχει το ταλέντο του παρελθόντος (όταν τροφοδοτούσε όλα τα μεγάλα ποδοσφαιρικά club με παίκτες). Παραμένει όμως "βαριά" φανέλα, με πειθαρχία, με πλάνο, με προσήλωση στον στόχο, με καθαρό μυαλό και "κρύο αίμα" (το ότι ανέτρεψε σκορ σε δύο καυτές έδρες το αποδεικνύει), με τρεξίματα (εκεί κρίθηκαν και τα δύο ματς), με ποδοσφαιριστές που μαθαίνουν τακτική από την παιδική τους ηλικία.

Το ότι δεν είναι τα τελευταία χρόνια top class σύλλογος (γιατί είναι καμιά Ελληνική ομάδα;) δεν σημαίνει ότι πρέπει να αντιμετωπίζεται ως... ομάδα Football League (ή ακόμη χειρότερα, Γ' Εθνικής)! Αλλά δεν νομίζω πως το πρόβλημά μας είναι αυτό. Δεν υποτιμήθηκε ο Άγιαξ. Μάλλον υπερτιμήθηκαν οι ομάδες μας.

Νομίζουμε ότι είμαστε ψηλότεροι, απ' ότι πραγματικά είμαστε. Κι αν δεν μπορέσουμε να διακρίνουμε το... μπόι μας δεν θα αλλάξει η κατάσταση στο Ελληνικό ποδόσφαιρο ανεξάρτητα από τις όποιες προσπάθειες της πολιτείας, ανεξάρτητα από τι θα γίνει με την ΕΠΟ. Σπάστε τον παραμορφωτικό καθρέφτη που μας δείχνει ωραιότερους απ' ότι πραγματικά είμαστε...

ΥΓ. Δεν αναφέρθηκα στην εκτός έδρας νίκη του Ολυμπιακού γιατί το γκολ του Καμπιάσο "σκέπασε" την όποια γκρίνια θα μπορούσε να προκύψει. Μην ξεχνάμε όμως ότι τα ίδια είχαμε όταν ο Ολυμπιακός απέκλεισε στην παράταση την Αρούκα. Λες και μία Ελληνική ομάδα οφείλει να προκρίνεται "περπατώντας", στο χαλαρό, με "σβηστές τις μηχανές", απέναντι σε εκπρόσωπο του Πορτογαλικού ποδοσφαίρου. Από ποια (ποδοσφαιρική) λογική προκύπτει αυτό;

Υποκριτές!!!

Εβδομάδα ευρωπαϊκών διοργανώσεων αυτή που τελειώνει σήμερα και η χώρα μας εκπροσωπήθηκε με τέσσερις ομάδες. Στο Champions League, ο Ολυμπιακός βρέθηκε πίσω στο σκορ μόλις στο 9ο λεπτό κι όταν παίζεις στην έδρα της πρωταθλήτριας Ισπανίας αυτό σημαίνει... game over! 

Στην Λευκορωσία ο ΠΑΟΚ "συνήλθε" στο δεύτερο ημίχρονο και με δύο τέρματα στο τελευταίο δεκάλεπτο πήρε την νίκη. Στην Τρίπολη ο Αστέρας συνήλθε επίσης στο δεύτερο ημίχρονο και με δύο τέρματα στο φινάλε "έσωσε" τον βαθμό κόντρα στην Μπεσίκτας, αλλά αποκλείσθηκε. 

Οι τρεις από τις τέσσερις Ελληνικές ομάδες (εξαίρεση του κανόνα ο Παναθηναϊκός) άργησαν να βρούνε ρυθμό και -πλην ΠΑΟΚ γιατί έπαιζε με ομάδα χαμηλότερης δυναμικότητας- το πλήρωσαν. Αυτά κάνουν οι άνευ λόγου και αιτίας (επιλεκτικές) διακοπές κυρία ΕΠΟ. Κατά τα άλλα σας ενδιαφέρει το καλό του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Υποκριτές!!!