Καλή επιτυχία Ελλαδάρα!

Χωρίς διάθεση ανάλυσης πιθανοτήτων κι όλα τα παρεμφερή (για τα οποία θα αναφερθούμε μετά το παιχνίδι) θα ήθελα απλά να ευχηθώ καλή επιτυχία στην αποψινή πολύ δύσκολη αποστολή της εθνικής μας ομάδας στις Βρυξέλλες. Να έχουν πίστη στο πλάνο, να έχουν τύχη και να επιστρέψουν με το καλύτερο δυνατό, θετικό κι εφικτό αποτέλεσμα. Καλή επιτυχία μάγκες...

Σώσαμε την παρτίδα

Το εκπληκτικό τέρμα του Τζαβέλλα χθες έσωσε την παρτίδα για την Εθνική μας ομάδα στην αναμέτρηση με την Βοσνία. Τα θετικά από το παιχνίδι; Το ότι δεν "το έβαλε κάτω". Παρότι δεν βρέθηκε σε "καλή μέρα" το πάλεψε μέχρι το φινάλε (κυριολεκτικά) χωρίς να συμβιβασθεί με την ιδέα της ήττας.

Παιχνίδι με το παιχνίδι αποδεικνύει ότι ξαναβρίσκει το "μέταλλο" και τον χαρακτήρα της ομάδας του Ρεχάγκελ και του Σάντος. (Επουλώνει -ακόμη- τις πληγές της όπως είπε και ο Σάμαρης.)

Στα αρνητικά του αγώνα; Η έλλειψη κεντρικών - ανασταλτικών χαφ και ακραίων επιθετικών. Οι Μανιώτης - Σάμαρης χωρίς παιχνίδια στα πόδια τους δεν έχουν τρεξίματα και ρυθμό, οι Μάνταλος - Σταφυλίδης δεν είναι ακραίοι επιθετικοί. Θα αναρωτηθείς (δικαίως) και ποιους να βάλει στην θέση τους; Καλό ερώτημα, αλλά δεν έχω απάντηση. Στις συγκεκριμένες θέσεις υπάρχει έλλειψη. Αναγκαστικά θα καταλήξει σε "αλχημείες"...

Ήταν τυχερή τελικά η Εθνική; Υπό μία έννοια, ναι. Από την άλλη όμως αν δεν είχε μπει η γκολάρα του Τζαβέλλα θα είχαμε χάσει επειδή η μπάλα (χωρίς να έχει πορεία προς τα δίχτυα) χτύπησε στην πλάτη του Καρνέζη και κατέληξε γκολ. Τότε δεν θα μπορούσαμε κάλλιστα να χαρακτηριστούμε άτυχοι; Μπορεί η Ελλάδα να προκριθεί; Μπορεί να συνεχίζει να το παλεύει κι ότι προκύψει. Στην παρούσα φάση (στην οποία ξαναμαθαίνουμε να κάνουμε τα βασικά) αυτό μου αρκεί...

"3 στα 3" και συνεχίζουμε..

Η Εθνική μας στο χθεσινοβραδινό παιχνίδι με την Εσθονία επιβεβαίωσε τα όσα είχε δείξει και στα προηγούμενα ματς. Ότι, δηλαδή, βρίσκεται σε διαδικασία να "ξαναγίνει" ομάδα, να κάνει (για αρχή) τα βασικά, να αποκτά "κανονικότητα" στο παιχνίδι και στην συμπεριφορά της. Αρκούν αυτά; Ως αρχή ναι, ως "ταβάνι" φυσικά όχι. Ενθαρρυντικό όμως ότι τα πρώτα βήματα έγιναν. Κι έγιναν όπως πρέπει. Αργά, σίγουρα και σταθερά.

Θα με ρωτήσετε δικαίως: σε εντυπωσίασαν όσα είδες χθες στο Ταλίν; Ή μήπως κρίνεις μόνο από το αποτελέσματα (όπως κάνουν οι περισσότεροι); Όχι, σε καμία περίπτωση. Κατανοώ πως η Εθνική μας είχε το "εύκολο" πρόγραμμα στο ξεκίνημα και -ως απόρροια- δεν είναι απίθανο να δημιουργηθούν πρόωρες και λανθασμένες εντυπώσεις. Δεν ισχυρίζομαι πως η εικόνα του αντιπροσωπευτικού μας έθελξε.

Μου αρκεί η νίκη, αλλά δεν στέκομαι σ' αυτήν. Στέκομαι στον χαρακτήρα και στην προσωπικότητα της ομάδας. Μία ομάδα με (χτυπητές) αδυναμίες, αλλά με πλάνο, αρχή - μέση - τέλος στο παιχνίδι της. Στοιχεία που είχαμε απολέσει την τελευταία διετία.

Χαρακτήρας και προσωπικότητα. Να αναγνωρίζεις τις αδυναμίες και τις δυνατότητές σου και να "χτίζεις" πάνω σε αυτά μ' έναν τρόπο που θα "μασκαρεύει" τις αδυναμίες και θα εστιάζει στα (όποια) θετικά σου στοιχεία. Μέχρι στιγμής το βλέπουμε και δείχνει να "έχει μπει το νερό στο αυλάκι".

Το μεγαλύτερο κομμάτι πρέπει να το πιστωθεί ο Μίκαελ Σκίμπε. Ομάδα στιβαρή που δεν δείχνει να επηρεάζεται από τις πάμπολλες απουσίες. Πήγαμε στο Ταλίν χωρίς Φορτούνη, Σάμαρη, Τζαβέλλα. Συνυπολογίστε και τις δύο "γρήγορες" αναγκαστικές αλλαγές (Τοροσίδης, Παπασταθόπουλος). Στην εξίσωση θα πρέπει να προστεθούν και οι περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που δεν υπολογίζονται στις ομάδες τους και προπονούνται μόνοι (όπως ο βασικός Μανιάτης και ο αναπληρωματικός Τζιόλης) Η συνοχή όμως δεν χάθηκε. Αυτό είναι δείγμα ομάδας που λειτουργεί ως σύνολο κι όχι ως συνονθύλευμα παικτών (όπως γινότανε επί Ρανιέρι).

Αρκούν τα όσα είδαμε στα τρία επίσημα ματς για να πούμε με βεβαιότητα πως θα είμαστε στην τελική φάση του μουντιάλ το καλοκαίρι του 2018; Φυσικά και όχι. Είναι πρόωρο το οποιοδήποτε προγνωστικό. Εξάλλου, όπως γράφουμε και στην πρώτη παράγραφο, τα δύσκολα παιχνίδια είναι μπροστά μας, όχι πίσω. Είμαι σίγουρος όμως πως αυτή η ομάδα θα εξαντλήσει τις (όποιες) πιθανότητές της...

ΥΓ. Θα αποφύγω να ασχοληθώ με το θέμα που (δείχνει να) προέκυψε με τον Χολέμπας. Όταν επισημοποιήσει την θέση του (αν αποφάσισε δηλαδή να σταματήσει από την Εθνική) θα αναφερθούμε σχετικά. Όλα τα υπόλοιπα είναι για "να είχαμε να λέγαμε""...

Να... τριτώσει το καλό

Τρίτος σταθμός του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος για τα προκριματικά του μουντιάλ 2018 το Ταλίν. Αντίπαλος η Εσθονία (10/10, 21:45, "A. Le Coq Arena").

Πιθανά το δυσκολότερο παιχνίδι της Εθνικής μέχρι τώρα. Ξεκινήσαμε καλά με 2 στα 2 (Γιβραλτάρ εκτός, Κύπρος εντός έδρας), θέλουμε κι ελπίζουμε να... τριτώσει το καλό!

Περί του Ελλάδας - Κύπρου

Στο παιχνίδι της πρεμιέρας με το Γιβραλτάρ η εθνική μας έκανε το αυτονόητο (οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα πέραν της νίκης θα ήταν... αυτοκτονία) και συνεχίζει. Επόμενος σταθμός το γήπεδο "Γεώργιος Καραϊσκάκης" (21:45, ΣΚΑΪ - ΟΤΕ Sport 1) με αντίπαλο την Κύπρο.

Κόντρα στο γενικότερο κλίμα που επικρατεί, ελπίζω ο Σκίμπε και οι ποδοσφαιριστές του να μην υποτιμήσουν τον αντίπαλο και να παρουσιαστούν όσο προσγειωμένοι, σοβαροί και συγκεντρωμένοι επιβάλει η περίσταση. Θυμηθείτε μονάχα πως όσες φορές Ελληνικές ομάδες βρήκαν στον (Ευρωπαϊκό) δρόμο τους Κυπριακές τα τελευταία χρόνια, είτε επικράτησαν δύσκολα, είτε ηττήθηκαν (με πιο πρόσφατο το παράδειγμα του Ολυμπιακού με τον ΑΠΟΕΛ).

Στο αγωνιστικό κομμάτι, ερωτηματικό αποτελεί το πως θα συμπεριφερθούν οι δύο ποδοσφαιριστές που προορίζονται για τις θέσεις των ανασταλτικών μέσων. Ο Σταφυλίδης που δεν είναι η κανονική του θέση (αν τελικά προτιμηθεί αντί του Κυριάκου Παπαδόπουλου όπως έγινε στην τελευταία προπόνηση) και ο Μανιάτης (που προπονείται μόνος του στον Ολυμπιακό). Ένα ακόμη ερωτηματικό είναι το πως θα λειτουργήσουν οι -κατά συνθήκη- ακραίοι επιθετικοί Μάνταλος - Μπακασέτας (ίσως προτιμηθεί ο Γιαννιώτας που γνωρίζει καλά το Κυπριακό ποδόσφαιρο).

ΥΓ.1 Τελευταία φορά που τέθηκαν αντιμέτωπες οι δύο ομάδες σε επίσημο παιχνίδι ήταν το μακρινό 1987 με την εθνική μας να επικρατεί με 3-1. Τελευταία φορά που "κοντραρίστηκαν" σε φιλικό ήταν προ οκταετίας στην Πάτρα (Ελλάδα - Κύπρος 2-0).

Καλή επιτυχία στην Εθνική

Νέο ξεκίνημα σήμερα για την εθνική ανδρών ποδοσφαίρου. Νέο, υπό δύο έννοιες. Νέο ξεκίνημα καθώς αρχίζουν οι υποχρεώσεις της στα προκριματικά του μουντιάλ 2018. Νέο, γιατί μετά τον εφιάλτη της περασμένης διετίας με Ρανιέρι - Μαρκαριάν αρχίζει (θέλουμε να πιστεύουμε) ένας νέος κύκλος για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα με τον Μίκαελ Σκίμπε στον πάγκο.

Όλα όσα είδαμε (και θέλουμε να... ξεχάσουμε) μετά την τελική φάση του μουντιάλ της Βραζιλίας ελπίζω να μας έγιναν μάθημα. Ο Γερμανός ήρθε νωρίς και είχε χρόνο να δουλέψει την ομάδα πριν το πρώτο επίσημο παιχνίδι με εκείνον στον πάγκο. Στα φιλικά (όσο μπορείς να βασιστείς σ' αυτά) η εικόνα υπήρξε θετικότατη. Η εθνική δείχνει να ξαναγίνεται "ομάδα", δείχνει να αποκτά αγωνιστικό πλάνο κι ότι έχει αρχή, μέση και τέλος στο παιχνίδι της.

"Χαμηλά την μπάλα", σεμνά και ταπεινά (που έλεγε και μία ψυχή), βήμα - βήμα, από την αρχή. Ο ασθενής δείχνει να αναρρώνει και το πρώτο μέλημα είναι να σταθεί στα πόδια του. Μετά θα αρχίσει να τρέχει. Τι θέλω να πω; Νίκη με μισό - μηδέν σήμερα έστω και στο ενενήντα (αν έρθει το κάτι παραπάνω, καλώς να ορίσει).

Το ατού της εθνικής την δεκαετία των επιτυχιών ήταν ότι δεν "πετούσε" βαθμούς κόντρα σε (θεωρητικά) ασθενέστερες ομάδες. Από 'κει πρέπει να ξεκινήσουμε. Τα υπόλοιπα θα έρθουν εν καιρώ. Η εθνική μας σήμερα αντιμετωπίζει εκτός έδρας (στο Αλγκάρβε της Πορτογαλίας), στις δέκα παρά τέταρτο το βράδυ (21:45) το Γιβραλτάρ. Καλή τύχη μάγκες (θα μας χρειαστεί στο νέο ξεκίνημα)...

Καλή αρχή Κώστα...

Την Φινλανδία αντιμετωπίζει την Παρασκευή (04/09/2015) η εθνική μας ομάδα με τον Κώστα Τσάνα στον πάγκο, ο οποίος (αν δεν με απατάει η μνήμη μου) κάνει το "επίσημο" ντεμπούτο του στον πάγκο της Ανδρών. 

Προσωπική μου εκτίμηση: αν δεν βρεθεί κάτι πραγματικά καλό από το εξωτερικό ο Κώστας δικαιούται μία ευκαιρία ως "κανονικός" προπονητής στην Εθνική (τώρα χαρακτηρίζεται ως υπηρεσιακός). 

Έχει "περάσει" με επιτυχία από τις μικρότερες εθνικές (Νέων και Ελπίδων), τόσο ως βοηθός - όσο και ως πρώτος προπονητής, έχει παράξει έργο (στις μικρότερες ηλικίες), είναι κομμάτι του οργανισμού της εθνικής τα τελευταία έξι χρόνια (από το 2009), γνωρίζει (καλύτερα από τον καθένα) τους νεαρούς Έλληνες ποδοσφαιριστές, είναι χαμηλών τόνων, δείχνει σοβαρός. Δεν αρκούν αυτά για να του δοθεί μία ευκαιρία;

Ρανιέρι: "Το πρόβλημα δεν είναι ο Κλαούντιο"

Τάδε έφη Κλαούντιο Ρανιέρι (σε Αγγλική εφημερίδα): «Στην Ελλάδα υπήρχαν μεγάλες προσδοκίες, όμως έπρεπε να ξαναχτίσω την ομάδα γιατί δύο ή τρεις ποδοσφαιριστές είχαν αποχωρήσει από την εθνική ομάδα. Επέλεξα κάποιους παίκτες από την Β' κατηγορία, όμως ήταν δύσκολο να κοουτσάρω μία νέα ομάδα επειδή ερχόντουσαν πέντε μέρες πριν από τον αγώνα και μετά τις δύο πρώτες μέρες ήταν ελαφρώς τραυματίες ή κουρασμένοι. Είχα μία μέρα να κοουτσάρω πριν τον αγώνα. Τότε ένα ή δύο μήνες μετά επέστρεφαν. Ξανά τις δύο πρώτες μέρες ήταν κουρασμένοι. Έτσι γινόταν πολύ δύσκολο. Σε τέσσερα ματς, φέραμε μία ισοπαλία και χάσαμε τα υπόλοιπα τρία. Ήξερα πως μετά την ήττα από Νησιά Φερόε ήταν ακατόρθωτο, όμως ακόμη και δίχως εμένα έχασαν παιχνίδια. Το πρόβλημα δεν είναι ο Κλαούντιο. Το πρόβλημα είναι ίσως η χώρα. Υπάρχουν μεγάλα προβλήματα εκεί. Όλοι το ξέρουν αυτό. Το ποδόσφαιρο είναι απλά η αντανάκλαση της ζωής.»

↦ Να οργιστώ ή να γελάσω; Ο πρώην τεχνικός (τρομάρα του) της Εθνικής Ελλάδος προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα! Ο τρόπος που χειρίζεσαι (ως προπονητής) μία εθνική ομάδα, δεν έχει καμία σχέση με τον αντίστοιχο (τρόπο) ενός συλλόγου, θα έπρεπε να το ξέρει!

↦ «Έπρεπε να ξαναχτίσω την ομάδα γιατί δύο ή τρεις ποδοσφαιριστές είχαν αποχωρήσει.» Wrong answer!!! Μόνο ο Κάρα αποχώρησε. Να "ξαναχτίσεις"; Γιατί; Είχες στα χέρια σου μία ομάδα νεανική, η οποία παραλίγο να "χτυπήσει" οκτάδα, ελάχιστους μήνες πριν, στο μουντιάλ της Βραζιλίας. Έχεις μία ομάδα στο peak και θέλεις να... ξαναχτίσεις; Ανώμαλος είσαι;

↦ «Επέλεξα κάποιους παίκτες από την Β' κατηγορία.» Εννοείς τον Μάνταλο με περισσότερες από 80 συμμετοχές στην Super League (με την Ξάνθη) και τον Μπακάκη, το κορυφαίο μπακ του πρωταθλήματος με την φανέλα του Παναιτωλικού (πάντα για super league μιλάμε!). Μπορεί σε κάποιον που δεν γνωρίζει λεπτομέρειες να ισχυρισθείς ότι κάλεσες παίκτες από την Β' κατηγορία, αλλά τις κοτσάνες που λες τις διαβάζουμε κι εδώ!

↦ «Και δίχως εμένα έχασαν παιχνίδια.» Βλέπεις, θαυματοποιοί δεν υπάρχουν και στο χάος που δημιούργησες δεν μπαίνει εύκολα (και κυρίως άμεσα) τάξη.

↦ «Το πρόβλημα δεν είναι ο Κλαούντιο.» Αλήθεια είναι αυτό. Το πρόβλημα δεν είναι μονάχα ο Κλαούντιο, μεγάλο μέρος του προβλήματος όμως είναι ο Κλαούντιο.

↦ «Το πρόβλημα είναι ίσως η χώρα.» Πες ένα ευχαριστώ βρε κερατά. Ήρθες, διέλυσες, πληρώθηκες σε λίγους μήνες όσα δεν θα βγάλω σε όλη μου την ζωή και κατηγορείς αυτή την χώρα; Τόση αγνωμοσύνη;

↦ «Υπάρχουν μεγάλα προβλήματα εκεί. Όλοι το ξέρουν αυτό. Το ποδόσφαιρο είναι απλά η αντανάκλαση της ζωής.» Εμ βέβαια, όταν πήραμε το Euro είχαμε το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο παγκοσμίως. Όταν κάναμε την πρώτη μας νίκη σε μουντιάλ δεν ήμασταν προ των πυλών του μνημονίου. Όταν πηγαίναμε οκτάδα στο Euro (το 2012) είχαμε όλα τα προβλήματά μας λυμένα. Κι όταν φθάσαμε στους "16" του μουντιάλ (2014) δεν είχαμε μία πενταετία μνημονίων στην πλάτη, εξωπραγματικό ποσοστό ανεργίας, το ένα τρίτο του πληθυσμού της χώρας κάτω από το όριο της φτώχειας, χιλιάδες αυτοκτονίες και μαζική φυγή επιστημόνων (κυρίως) στο εξωτερικό. Είχες απόλυτο δίκιο. Ζούσαμε στον παράδεισο και κατέρρευσε το σύμπαν όταν ήρθες εσύ!

ΥΓ. Δεν το πιστεύω ότι τόσους μήνες μετά εξακολουθώ κι ασχολούμαι με την αφεντονουτσουνάρα του...

Ούτε η Barcelona

Για το "ναυάγιο" της Εθνικής μας στα Νησιά Φερόες δεν υπάρχουν πολλά για να πεις και να σχολιάσεις. Οριστικός ο αποκλεισμός -και μαθηματικά- από την τελική φάση του Euro 2016, τέλος εποχής. 

Το ζητούμενο είναι αν σε αυτό το "δεκάμηνο της κολάσεως" που ακολούθησε το μουντιάλ (και η Εθνική απώλεσε πολλά περισσότερα πράγματα από μία πρόκριση - θα τα βρούμε μπροστά μας εν καιρώ) μπήκαν -έστω και ανορθόδοξα (βλέπετε δεν μας άρεσε η σταδιακή και "ομαλή" ανανέωση που έκαναν οι Ρεχάνγκελ - Σάντος)- τα θεμέλια για την επόμενη μέρα. 

Όσον αφορά το παιχνίδι μόνο μία παρατήρηση: που πας χωρίς κεντρικά χαφ; Ποιος θα κόψει, θα "ράψει", θα πρεσάρει, θα δώσει ρυθμό, θα περάσει την μπάλα από την άμυνα στην επίθεση; Κομμένη στα δύο η ομάδα. 

Από τους 14 ποδοσφαιριστές που χρησιμοποίησε ο Μαρκαριάν οι μισοί κυριολεκτικά (7) ήταν μεσοεπιθετικοί! Κάτι ανάμεσα σε χαφ - εξτρέμ, "ψευτοδεκάρια" και περιφερειακοί επιθετικοί! Ούτε ένας, ούτε δύο, ούτε τρεις, επτά! (Χριστοδουλόπουλος, Νίνης, Κονέ, Φούντας, Καρέλης, Φετφατζίδης, Κολοβός!) Ίσως να είναι και παγκόσμιο ρεκόρ.

Ούτε η Barcelona δεν έχει χρησιμοποιήσει τόσους μεσοεπιθετικούς σε ένα ματς! Από κεντρικά χαφ; Μόνο ένα (κι αυτό κάτω του μετρίου), ο Σάμαρης. Αποτέλεσμα τούτου να μπάζει η (απροστάτευτη) άμυνα και να είμαστε "κομμένοι στα δύο" οργανωτικά. Όταν έφθανε η μπάλα στην επίθεση κάτι δημιουργούσαμε. Για να φθάσει όμως "φτύναμε αίμα"! 

Κι εκεί που περίμενα κάποια αλλαγή - προσθήκη στα χαφ (και δεν εννοώ τον Ταχτσίδη, αλλά τον Κατσουράνη) μήπως αντιμετωπισθεί το (εμφανέστατο) πρόβλημα μέσα ο Νίνης (ο οποίος βοήθησε), ο Κολοβός και ο Φούντας. Λες και το πρόβλημά μας ήταν η δημιουργία φάσεων κι όχι πως θα φθάσει η μπάλα με αξιώσεις στην αντίπαλη περιοχή.

ΥΓ.1 Το "τραίνο της πρόκρισης" χάθηκε ας μην χαθεί και ο χρόνος που μας απομένει μέχρι το φινάλε της προκριματικής φάσης.

ΥΓ.2 Εύχομαι να αργήσω να ξαναδώ με την φανέλα της Εθνικής τον Σταφυλίδη. Ο.Κ. νέο παιδί, ίσως έχει μέλλον, αλλά μπακ που κάνει "πισωπεταλιές" (και στα δύο γκολ) αντί να μαρκάρει τον παίκτη που έβγαλε τις σέντρες - ασίστ δεν μου κάνει για αμυντικός.

Καλώς ήρθες Σέρχιο

Ο Σέρχιο Μαρκαριάν είναι ο νέος προπονητής της Εθνικής Ανδρών. Επιλογή που συγκεντρώνει περισσότερα θετικά από αρνητικά και -τολμώ να πω- η καλύτερη σε σχέση με τις υπόλοιπες περιπτώσεις που ακούσθηκαν για τον πάγκο του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος. 

Κατ' αρχήν, η αγωνιστική του φιλοσοφία ταιριάζει "γάντι" με εκείνη της Εθνικής του Ρεχάγκελ και του Σάντος. Δεύτερον, κατέχει την Ελληνική κουλτούρα - νοοτροπία (με τα όποια θετικά ή αρνητικά της) και τρίτον πρόκειται για προπονητή με μεγάλη εμπειρία και διακρίσεις τόσο σε επίπεδο συλλόγων (εννέα τίτλοι στην Λατινική Αμερική), όσο και σε επίπεδο Εθνικών ομάδων. 

Το μόνο που με προβληματίζει είναι η ηλικία του (διανύει το 71ο έτος), αλλά και ο Όττο μεγάλος ήρθε. Καλώς ήρθες Σέρχιο στην Εθνική μας, καλώς επέστρεψες στην δεύτερη πατρίδα σου (Ελλάδα). Προσπάθησε να επουλώσεις τις πληγές που άφησε η λαίλαπα Ρανιέρι. Μπορείς...

Ο αντικαταστάτης του Ρανιέρι...

Ρανιέρι τέλος, αρχίζει το "σαφάρι" για αντικαταστάτη του. Τα ονόματα που έχουν ήδη ακουσθεί (Τραπατόνι, Γκατούζο κλπ) τα εκλαμβάνω ως ανέκδοτο και "κουτσομπολιό" των ΜΜΕ για μερικά click παραπάνω. (Αν και με τους άσχετους στην ΕΠΟ δεν μπορώ να είμαι και τόσο σίγουρος!) Επίσης διαβάζω αρκετές απόψεις του τύπου "να πάρει η εθνική Έλληνα προπονητή"! Μην το λέτε ούτε για πλάκα!!! 

Μακριά κι αγαπημένοι! Τι το σημαντικό παρουσίασε η εθνική μας τόσες δεκαετίες με Έλληνες προπονητές; Έπρεπε να έρθουν οι ξένοι για να αλλάξει η νοοτροπία, η κουλτούρα, η αισθητική της ομάδας και να αλλάξει επίπεδο τα τελευταία δώδεκα χρόνια ("να ζήσουμε να την θυμόμαστε" που είπε κι ο Σπυρόπουλος). Να δω εθνική με Τσιώλη ή Παράσχο στον πάγκο να σιγουρευτώ ότι δεν πιάσαμε πάτο ακόμη...

ΥΓ. Στην παρούσα φάση και με τα υπάρχοντα δεδομένα μόνη λύση για τον πάγκο της Εθνικής είναι ο Μπάγεβιτς. Βέβαια με την τωρινή διοίκηση της ΕΠΟ αυτό αποκλείεται (αν και στην ζωή ποτέ μην λες ποτέ!)...

Ρανιέρι τέλος

Επιτέλους. Κάλλιο αργά... Χάθηκε χρόνος, χάθηκε έδαφος... Ο επόμενος πρέπει ουσιαστικά να ξεκινήσει (σχεδόν) από την αρχή. Μεγάλη αποτυχία ο Ιταλός. Μα είναι δυνατόν να μην "βγαίνει" ούτε ένας συνδυασμός (ότι καλό έγινε προήλθε από ατομικές ενέργειες του Χριστοδουλόπουλου ή του Κονέ) απέναντι στους ερασιτέχνες των Νήσων Φερόες; 

Επιτρέπεται ολόκληρο το επιθετικό σου πλάνο να είναι σέντρες από τα άκρα με σέντερ φορ τον (βραχύσωμο) Γκέκα, όταν τα αντίπαλα στόπερ είναι δίμετρα; Είναι δυνατόν να βάζεις τον Μαυρία (δεν παίζει ούτε στην ομάδα του) και να περιμένεις να σου "γυρίσει" το ματς; Είναι δυνατόν να αφήνεις εκτός αποστολής (πχ) τον Μήτρογλου; 

Ο.Κ. δεν είναι σε καλή κατάσταση μην τον ξεκινήσεις, μαζί σου σ' αυτό. Θα σε "χαλούσε" όμως να είναι στον πάγκο και να τον χρησιμοποιήσεις τα τελευταία 10-15 λεπτά αν σου "στραβώσει" το ματς (όπως σου "στράβωσε") και χρειαστεί να παίξεις στο φινάλε με γεμίσματα; 

Είναι δυνατόν να έχεις καλέσει την... Σάρα και την Μάρα; (Σε τέσσερα ματς κοντά 40 ποδοσφαιριστές, ήμαρτον, σε ποια προπονητική σχολή τα έμαθες αυτά;) Στο καλό και να μην μας γράφεις, δεν χαρήκαμε καθόλου για την γνωριμία...

Εγκώμια CR7 για Σάντος

«Ο Φερνάντο Σάντος έχει επιβάλλει ένα καινούργιο σύστημα, έχει φέρει νέους παίκτες και πιστεύω ότι είμαστε σε καλό δρόμο. Από την ημέρα που ανέλαβε ο Φερνάντο Σάντος, η Εθνική βελτιώνεται και πλέον είμαι βέβαιος πως θα προκριθούμε ως πρώτοι. Έχει φέρει ηρεμία στο εσωτερικό της ομάδας και με την εμπειρία του τα πράγματα πάνε από το καλό στο καλύτερο.»

Τάδε έφη Κριστιάνο Ρονάλντο για τον Φερνάντο Σάντος. Τι να μας πει βέβαια ο CR7 από την ζωή του σ' εμάς τους Ελληναράδες και προπονηταράδες του καναπέ; Αφού έχουμε αποφανθεί: ο Φερνάντο είναι ηττοπαθής, καρπουζάς, λούζερ...

Σουρεάλ καταστάσεις... (μέρος 2ο)

"Κρανίου τόπος" το Ελληνικό ποδόσφαιρο τα τελευταία εικοσιτετράωρα. Σαν να έπεσε βόμβα! Έχασα τον μπούσουλα, δεν σας προλαβαίνω λέμε...

- Ο υπουργός ανέβαλε κάποια ματς της football league (κι ένα basket) γιατί η αστυνομία δεν μπορούσε να τα "περιφρουρήσει" λόγω της επετείου της 17 Νοεμβρίου.

- Η διοργανώτρια αρχή, κατ' επέκταση, ανέβαλε όλη την αγωνιστική.

- Η ΕΠΟ ανέβαλε (για άλλον λόγο) ΟΛΑ τα πρωταθλήματα.

- Ο αναπληρωτής πρόεδρος της ΚΕΔ δέχεται επίθεση.

- Ο Μαρινάκης κατηγορεί τον Μελισσανίδη για την επίθεση και για διάφορα άλλα. Ακόμη κι αν αποδειχθεί ότι έχει δίκιο στις καταγγελίες του ας κοιτάξει πρώτα την "καμπούρα" του.

- Η Εθνική μας έγινε ρεζίλι από τα Νησιά Φερόε. Που είναι ο πάτος του βαρελιού κύριε Ρανιέρι;

Νομίζω ότι διανύουμε την πιο... σουρεαλιστική εβδομάδα του Ελληνικού ποδοσφαίρου!!! Η ΕΠΟ έβαλε "λουκέτο" στο ποδόσφαιρο, ο Μαρινάκης μιλάει για... εξυγίανση και ο Ρανιέρι λέει ότι: "Θα συνεχίσω δουλεύοντας" (ποιος ήρθε;)! Μα πως να πλήξεις με το Ελληνικό ποδόσφαιρο;

Σχόλιο επί της συνέντευξης τύπου Ρανιέρι

Κρατήθηκα (προσπάθησα πολύ, είναι η αλήθεια) μακριά από την... Ρανιεριάδα όλο αυτό το χρονικό διάστημα. Έβλεπα τις (αγωνιστικές) σφαλιάρες που έτρωγε η Εθνική, ήξερα ότι "μας φτύνουν, δεν βρέχει", έβλεπα τις αλλοπρόσαλλες κλήσεις (ποιοτικά και ποσοτικά) ποδοσφαιριστών, αλλά κρατήθηκα. Ήθελα να του δώσω τον χρόνο που δικαιούται κάθε νέος προπονητής σε μία ομάδα. Ένα σχόλιο όμως στις δηλώσεις του (σημερινή συνέντευξη τύπου) δεν μπόρεσα να το αποφύγω...

---

Ρανιέρι: «Θέλουμε τους τρεις βαθμούς και μετά με ενδιαφέρουν τα γκολ.»

Striker: Κι εγώ που νόμιζα ότι ήρθες για να παίξουμε πιο επιθετικό ποδόσφαιρο. Λάθος θα κατάλαβα...

---

Ρανιέρι: «Μου αρέσει η πίεση, είμαι μαχητής και θέλω να μεταλαμπαδεύσω στους παίκτες μου την σωστή νοοτροπία και την θέληση για νίκη.»

Striker: Ήρθες σε μία ομάδα που ήξερε να διαχειρίζεται την πίεση, ήταν μαχητική, είχε την σωστή νοοτροπία. Όσο για θέληση για την νίκη; Να "φάνε και οι κότες"! Ήρθες σε μία ομάδα που τα είχε όλα αυτά στον υπερθετικό βαθμό (οκτάδα στο Euro, παραλίγο οκτάδα στο μουντιάλ και μέσα στις 10-15 καλύτερες ομάδες της παγκόσμιας κατάταξης), την διέλυσες και τώρα θες να της μεταλαμπαδεύσεις τα στοιχεία που ΗΔΗ ΕΙΧΕ; Προφανώς μας κοροϊδεύεις...

---

Ρανιέρι: «Σε όλους αρέσει η νίκη, αυτή πρέπει να κυνηγάμε πάντα.»

Striker: Αυτή θα μπορούσε να είναι δήλωση του Σάντος ή του Ρεχάγκελ. Στον σωστό δρόμο είσαι, αλλά φάγαμε "ηχηρές σφαλιάρες" για να κάνεις την διαπίστωση...

---

Ρανιέρι: «Εγώ θέλω να δείξω παραπάνω στοιχεία, ότι μπορούμε κάτι παραπάνω.»

Striker: Το κάτι παραπάνω για μία ομάδα, η οποία την τελευταία δεκαετία είναι παρούσα σε όλα τα μεγάλα ποδοσφαιρικά ραντεβού (πλην ενός) και μάλιστα έχοντας ξεπεράσει το στάδιο - ρόλο του κομπάρσου (προκρίνεται δηλαδή στις επόμενες φάσεις) τι θα μπορούσε να είναι; Η κατάκτηση του μουντιάλ; Ας κάνουμε πρώτα αυτά που έχουμε συνηθίσει να κάνουμε (κι απ' ότι φαίνεται δεν μπορούμε πλέον) και μετά συζητάμε για το κάτι παραπάνω...

---

Ρανιέρι: «Η ευθύνη σε νίκες και ήττες ανήκει στον προπονητή.»

Striker: Αντρίκεια δήλωση, αλλά στην περίπτωσή σου 100% αληθινή. Όταν παρουσιάζεις αλλοπρόσαλλες ομάδες με παίκτες που δεν έχουν παίξει μαζί ούτε σε φιλικό, προφανώς και οι ποδοσφαιριστές έχουν την ελάχιστη ευθύνη, η οποία βαραίνει σχεδόν αποκλειστικά εσένα...

---

Ρανιέρι: «Εγώ θέλω να δείξω παραπάνω στοιχεία, ότι μπορούμε κάτι παραπάνω. Το αποτέλεσμα είναι σημαντικό, αλλά περισσότερο με απασχολεί η εικόνα της ομάδας μου στο γήπεδο.»

Striker: Πρώτα μπουσουλάς, μετά στέκεσαι στα πόδια σου, τρεκλίζεις, σταθεροποιείσαι, μαθαίνεις να περπατάς και μετά μαθαίνεις να τρέχεις. Έτσι και στο ποδόσφαιρο. Πρώτα μαθαίνεις να "πολεμάς" τα ματς, μετά να μην τα χάνεις, μετά να κερδίζεις κι όταν κατακτήσεις αυτό το επίπεδο περνάς στο επόμενο: του να κερδίζεις με στυλ...

---

Ρανιέρι: «Θα ήταν ιδανικό να συνδυάσουμε την πρόκριση με την δημιουργία μιας νέας ομάδας.»

Striker: Ένα τηλέφωνο στον Ρεχάγκελ και στον Σάντος να σου πούνε πως γίνεται...

---

Ρανιέρι: «Ο Γκέκας είχε θέμα με το γκολ στην Εθνική, αλλά τώρα βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση.»

Striker: Μα κι όταν "είχε θέμα με το γκολ στην Εθνική" ήταν "σε εξαιρετική κατάσταση" με τους συλλόγους που αγωνιζόταν. Τι άλλαξε τώρα; Μήπως να έβρισκες μία καλύτερη δικαιολογία που τον κάλεσες; Κι όταν λες: "είχε θέμα με το γκολ στην Εθνική" τι εννοείς, ότι το ξεπέρασε; Πότε; Σκόραρε σε κανένα οικογενειακό διπλό στον Άγιο Κοσμά;

---

Ντεφορμέ Ρανιέρι

Από τα σχόλια που διαβάζω σε διάφορους διαδικτυακούς ιστότοπους μετά την αναμέτρηση της Εθνικής μας με την Ρουμανία αναρωτιέμαι πως και δεν φτιάχθηκε ακόμη καμία σελίδα στο facebook με τίτλο "Ρανιέρι παραιτήσου" ή "Ρανιέρι σπίτι σου" ή οτιδήποτε παρεμφερές! Μόνο ο Κατσουράνης θα έχει την τιμή;

ΥΓ.1 Για το ότι οι Έλληνες ποδοσφαιριστές δεν είναι σε καλή κατάσταση αυτή την περίοδο δεν φταίει ο Ρανιέρι. Για το ότι χρησιμοποίησε όμως ποδοσφαιριστές, οι οποίοι δεν έχουν κάνει ούτε προετοιμασία ή δεν έχουν παίξει ούτε μισό επίσημο ματς μετά το μουντιάλ, φταίει.

ΥΓ.2 Καινούρια ποδοσφαιρική πατέντα είναι το να παίζεις χωρίς "καθαρό" αμυντικό χαφ; Κανείς από τους κεντρώους που αγωνίσθηκαν χθες δεν ήταν κόφτης!

ΥΓ.3 Το "τρίγωνο" στα χαφ (Ταχτσίδης - Σάμαρης στην ευθεία, Μάνταλος μπροστά τους) δεν γνωρίζω αν έχει μέλλον (που δεν έχει χωρίς "εξάρι"), αλλά παρόν δεν έχει σίγουρα. Κλήθηκαν να σηκώσουν το βάρος της μεσαίας γραμμής ένας μέχρι πρότινος αναπληρωματικός (Σάμαρης), ένας αναπληρωματικός των... αναπληρωματικών (Ταχτσίδης) κι ένας που δεν έχει παίξει με την Εθνική ούτε φιλικό (Μάνταλος)!!! Τους χρησιμοποιείς ταυτόχρονα στην αρχική ενδεκάδα; Και οι τρεις στο γήπεδο; Γιατί; Ήμαρτον, κομμένη η ομάδα στα δύο!

ΥΓ.4 Ο Ρανιέρι (όπως και κάθε νέος -σε μία ομάδα- προπονητής) χρειάζεται πίστωση χρόνου. "Παιδικά" λάθη όμως -που απαγορεύονται ακόμη και για σπουδαστές της προπονητικής- εύχομαι να μην τα ξαναδώ στα επόμενα παιχνίδια της Εθνικής ανεξαρτήτων εμφανίσεων και αποτελεσμάτων...

Μία άλλη ανάγνωση της εθνικής στο μουντιάλ

Τώρα που ολοκληρώθηκε το Ελληνικό ταξίδι, στην χώρα του καφέ και στην τελική φάση του παγκοσμίου κυπέλλου, θα ήθελα να σταθώ σε κάποια χαρακτηριστικά που έδειξε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα κόντρα σε αυτά που περιμέναμε!

Η Ελληνική ομάδα μας είχε συνηθίσει σε ένα πολύ συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού. Σούπερ αμυντικογενές ποδόσφαιρο με (τουλάχιστον) εννέα παίκτες πίσω από την μπάλα. "Σφιχτοδεμένη" ομάδα που δεν της έβγαζες εύκολα φάσεις, συντηρητική, που σκοράρει με το "σταγονόμετρο".

Παρένθεση: Θυμάμαι (σαν να ήταν χθες) ένα ματς στο euro 2008 όπου η Ελλάδα είχε την μπάλα κι άλλαζε πάσες πίσω από την μεσαία γραμμή, οι Σουηδοί να κάθονται στο δικό τους μισό του γηπέδου και τους φιλάθλους να κράζουν!!! Κλείνει η παρένθεση.

Τι είδαμε στην Βραζιλία; Μία ομάδα που επιτίθεται και δεν κλείνεται πίσω, κόντρα στα όσα γνωρίζαμε και περιμέναμε. Στο πρώτο ματς με την Κολομβία, το δικαιολόγησα με το ότι μείναμε από νωρίς πίσω στο σκορ κι έπρεπε να ανοιχτούμε.

Στο δεύτερο ματς με την Ιαπωνία δεν φάνηκε (σε τόσο μεγάλο βαθμό) λόγω της αριθμητικής μειονεξίας (βλ. αποβολή Κατσουράνη) για περίπου μία ώρα αγώνα και των δύο πολύ γρήγορων (στο εικοσάλεπτο) αναγκαστικών αλλαγών (που στέρησαν το δικαίωμα του προπονητή να "φρεσκάρει" την ομάδα στο 2ο ημίχρονο).

Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στο τρίτο (και πλέον καθοριστικό) ματς με την Ακτή Ελεφαντοστού. Μα, θα πει κάποιος, αφού θέλαμε την νίκη για να προκριθούμε δεν θα παίζαμε επιθετικά;

Πιθανότατα ναι (αν και τα προηγούμενα χρόνια δεν θα ήμουν και τόσο σίγουρος ότι θα το κάναμε), αλλά μετά το 1-0 μία κλασική Εθνική Ελλάδος (όπως την ξέρουμε) θα κλεινόταν για να "κλειδώσει" την νίκη, ενώ τούτη συνέχισε να επιτίθεται για να σκοράρει σαν να ήταν 0-0. Η άποψή μου παγιώθηκε στο νοκ άουτ ματς με την Κόστα Ρίκα.

Ποιος το περίμενε πως ο (θεωρούμενος ως συντηρητικός) Σάντος θα έπαιζε σε τελική φάση παγκοσμίου κυπέλλου με τέσσερις καθαρόαιμους επιθετικούς (η επιθετική τριάδα συν τον Κονέ); Αυτή η επιλογή είχε τα θετικά και τα αρνητικά της.

Στα θετικά; Πιο παραγωγικό, λιγότερο "αντιτουριστικό" ποδόσφαιρο με παραγωγή (στο μέτρο του εφικτού βεβαίως) ευκαιριών. Δείτε την κατοχή της μπάλας και τις τελικές προσπάθειες της Ελληνικής ομάδας στο μουντιάλ και κάντε μία αντίστοιχη σύγκριση με τις αντίστοιχα νούμερα στο προηγούμενο παγκόσμιο κύπελλο ή στο περασμένο Euro.

Στα αρνητικά; Κάτι που το θεώρησα ατυχία στην πρεμιέρα, αλλά η συνέχεια με διέψευσε: Γκολ από την Κολομβία στην πρώτη της επίθεση (τρία γκολ σε μόλις τέσσερις ευκαιρίες!), γκολ από την Ακτή στην πρώτη ουσιαστικά καλή στιγμή της στο παιχνίδι, γκολ από την Κόστα Ρίκα στην μόνη ουσιαστικά ευκαιρία που δημιούργησε. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο, ούτε σύμπτωση. Η εθνική μας, που έπρεπε να "φτύσεις αίμα" για να της βάλεις γκολ, να δέχεται τέρμα στην πρώτη ευκαιρία του αντιπάλου.

Έγραφα μετά το ματς της πρεμιέρας: «Τι γνωρίζαμε για την Ελλάδα; Ότι θα "φτύσεις" αίμα για να της βάλεις γκολ, αλλά κι ότι είναι "δυσκοίλια" επιθετικά. Λίγες φάσεις κι αν μπει γκολ έχει καλώς. Στο χθεσινό ματς τα δεδομένα ανατράπηκαν. Τρία τέρματα σε μόλις τέσσερις ευκαιρίες των αντιπάλων; Δεν είναι ομάδα του Σάντος αυτή!»

Δεν νομίζω πως εστίασε κανείς στο ότι η Εθνική που είδαμε στην Βραζιλία δεν έχει ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με αυτήν που ξέραμε από προηγούμενες διοργανώσεις. Μία ακόμη διαπίστωση: το ότι η Ελληνική ομάδα βελτιωνόταν από παιχνίδι σε παιχνίδι δείχνει πως στόχος του Σάντος δεν ήταν η αξιοπρεπής πορεία (στον όμιλο) ή έστω η πρόκριση από την φάση των ομίλων.

Ήθελε τουλάχιστον οκτάδα! Συνήθως οι ομάδες που θέλουν να προχωρήσουν σε μία διοργάνωση δεν ξεκινούν έτοιμες κατά 100% γιατί δεν θα αντέξουν έναν ολόκληρο μήνα και μάλιστα μετά από πλήρη σεζόν των ποδοσφαιριστών σε τέτοιο ρυθμό. Φορμάρονται σταδιακά...

Σε κάθε περίπτωση, αποστολή εξετελέσθει με επιτυχία. Το παραπάνω βήμα έγινε (βήμα - βήμα χτίζουν οι σοβαροί προπονητές), ενώ η Εθνική μας αποχαιρέτησε την διοργάνωση με μόλις μία ήττα, η οποία ουσιαστικά δεν λογίζεται (ως τέτοια) αφού δεν στοίχισε αγωνιστικά. Στο προηγούμενο μουντιάλ ήρθε η πρώτη νίκη. Σε τούτη οι τέσσερις πόντοι και η πρόκριση στους "16". Βαρύ το φορτίο που έχει να σηκώσει ο Ρανιέρι...

"...λέω να εμπιστευτώ τον προπονητή μας"

Φινάλε της πρώτης φάσης στο μουντιάλ. Έχουμε και λέμε:

- Ισπανία (εν ενεργεία πρωταθλήτρια Ευρώπης και κόσμου): σπίτι της
- Αγγλία: σπίτι της
- Ιταλία: σπίτι της
- Ρωσία: σπίτι της
- Πορτογαλία (του καλύτερου παίκτη του κόσμου, βλ. Ρονάλντο - χρυσή μπάλα): σπίτι της
- Βοσνία/Ερζεγοβίνη (αυτή που μας διέλυσε στα προκριματικά): σπίτι της
- Κροατία: σπίτι της

- Ελλάδα: στους "16"

Πέραν από συμπάθειες / αντιπάθειες, το "κοντέρ" γράφει. Η Εθνική μας με Σάντος: οκτάδα στο Euro (2012), στους "16" του παγκοσμίου κυπέλλου, 12η θέση στην παγκόσμια κατάταξη της FIFA για τον μήνα Ιούνιο (από 10η τον Μάιο). Τα μίζερα και απαξιωτικά σχόλια για τον τιτάνα Φερνάντο τα ακούω βερεσέ. Μακάρι ο αντικαταστάτης του να αποδειχθεί τόσο συνεπής...

ΥΓ. Όπως γράφει (στο facebook) και ο ημίθεος Ντέμης: «...λέω να εμπιστευτώ τον προπονητή μας. Μεταξύ του Santos και των 85.233 likers είναι ο μόνος που σε 4 χρόνια οδήγησε την Εθνική μας στους 8 της Ευρώπης και στους 16 του κόσμου».

Δεν μας αξίζει αυτή η Εθνική

Είχα κατά νου να γράψω ένα κείμενο πριν το ματς της Εθνικής μας με την Ακτή Ελεφαντοστού. Δεν πρόκαμα (υποχρεώσεις εκτός προγράμματος), οπότε δεν θα το παίξω "μετά Χριστόν προφήτης"! Για την αναμέτρηση και την πρόκριση δεν νομίζω πως υπάρχει (πλέον) χώρος να γραφτούν πολλά. Έχουν αναλυθεί τα πάντα, απ' όλες τις οπτικές γωνίες. Μία γενικότερη παρατήρηση μόνο ως ευχαριστήριο στον Φερνάντο και στα παιδιά...

Εμείς, ως νεοέλληνες, έχουμε:

- το κράτος (δομή, λειτουργικότητα, αξιοκρατία κλπ) που μας αξίζει.
- τους πολιτικούς που μας αξίζουν.
- την κοινωνία που μας αξίζει.
- τα ΜΜΕ που μας αξίζουν.
- την (ανύπαρκτη) παιδεία που μας αξίζει.
- το ποδόσφαιρο που μας αξίζει.
- τους πολίτες (ραγιάδες, εαυτούληδες, κουτοπόνηροι, εγωκεντρικοί, άμυαλοι, απαίδευτοι, αμόρφωτοι κοινωνικά) που μας αξίζουν.

Τι δεν έχουμε; Την Εθνική που μας αξίζει. Την Εθνική που να συμβαδίζει με την αισθητική μας, την ανοργανωσιά μας, την μιζέρια μας, την διαφθορά μας. Όχι αυτή η Εθνική δεν μας αξίζει. Μας πέφτει "πολύ", δεν μας ταιριάζει. Η αισθητική της καθαρότητας, της λεβεντιάς, της ομαδικότητας, των (εφικτών) στόχων και των πορείας που πρέπει (πειθαρχημένα) να ακολουθήσεις για να τους πετύχεις. Με πράξεις, όχι με λόγια.

Αυτή η Εθνική δεν μας αξίζει. Δεν μας κορόιδεψε ποτέ, για να την στηρίξουμε. Δεν υποσχέθηκε τον ουρανό με τα άστρα. "Αυτοί είμαστε, εκεί θέλουμε να πάμε, έτσι θα (προσπαθήσουμε να) φθάσουμε, στηρίξτε μας!" Αυτό μόνο, τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο. Αλλά δεν μας αρκεί, θέλουμε περισσότερες υποσχέσεις και λιγότερες πράξεις.

Δεν κολάκεψε τον ναρκισσισμό μας. Θέλουμε "λεφτά υπάρχουν" (ΠΑΣΟΚ) κι ας ξέρουμε ότι δεν υπάρχουν και "κάτω τα μνημόνια" (ΝΔ) κι ας ξέρουμε ότι θα τα τηρήσει κατά γράμμα. Τέτοιοι είμαστε. Κι ως τέτοιοι, κύριοι της Εθνικής μας χαλάτε το παραμύθι, μας ξεβολεύετε! Σας το ζήτησε κανείς;

ΥΓ. Θεωρώ αυτονόητο, αλλά το διευκρινίζω προς αποφυγή λανθασμένων συμπερασμάτων, πως όσα αναφέρω για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα αφορούν αποκλειστικά τον οργανισμό "Εθνική ομάδα" κι όχι το ευρύτερο πλαίσιο που (αυτός) κινείται (βλ. ΕΠΟ). Μεγάλη κουβέντα αυτή, την αφήνω για άλλη φορά...

Σχόλιο για το Κολομβία - Ελλάδα 3-0

Πρεμιέρα με βαριά ήττα για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα στο μουντιάλ, 3-0 από την Κολομβία και τα σχόλια (νηφάλια ή μη) δίνουν και παίρνουν. (Έχουμε έμφαση στην υπερβολή, είναι γνωστό αυτό!) Πάμε να καταγράψουμε κάποια δεδομένα και σχολιάσουμε πάνω σ' αυτά:

Δεδομένο πρώτο: Η Κολομβία είναι καλύτερη ομάδα από την δική μας. Αν παίξουμε αντίπαλοι δέκα φορές θα κερδίσει περισσότερες από τις μισές...

Δεδομένο δεύτερο: Η Κολομβία ήταν ουσιαστικά γηπεδούχος. Αγωνιζόταν στην δική της ήπειρο (Αμερική) και ειδικότερα στο "δικό της κομμάτι" της ηπείρου (Λατινική Αμερική), σε γειτονική χώρα (Βραζιλία) με ότι αυτό συνεπάγεται (βιορυθμοί, κλιματολογικές συνθήκες κλπ) συν την "κατακίτρινη" εξέδρα. Θυμηθείτε πχ πόσες φορές οι Κολομβιανοί ποδοσφαιριστές απευθύνθηκαν στον κόσμο για εμψύχωση.

Δεδομένο τρίτο: Όταν μία καλύτερη ομάδα, που παίζει ουσιαστικά εντός έδρας, προηγείται στο σκορ στην πρώτη της επίθεση, μόλις στο 5ο λεπτό, το ματς έχει τελειώσει! Τα υπόλοιπα είναι να έχουμε να συζητάμε...

Δεδομένο τέταρτο: Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι την τύχη την "χτίζεις" μόνος σου και την κυνηγάς. Όμως στο ποδόσφαιρο μπορεί να μπουν τα πάντα και να χαθούν τα πάντα. Η Εθνική μας είχε 5-6 πολύ καλές στιγμές (δύο του Κονέ, δύο σουτ του Σαμαρά, την κεφαλιά του Τοροσίδη και το δοκάρι του Γκέκα) και δεν σκόραρε, ενώ η Κολομβία είχε "ρέντα" για Γκίνες αφού με τέσσερις ευκαιρίες πέτυχε τρία τέρματα!!!

Γενικότερα σχόλια:

- Τι γνωρίζαμε για την Ελλάδα; Ότι θα "φτύσεις" αίμα για να της βάλεις γκολ, αλλά κι ότι είναι "δυσκοίλια" επιθετικά. Λίγες φάσεις κι αν μπει γκολ έχει καλώς. Στο χθεσινό ματς τα δεδομένα ανατράπηκαν. Τρία τέρματα σε μόλις τέσσερις ευκαιρίες των αντιπάλων; Δεν είναι ομάδα του Σάντος αυτή!

- Δεν γνωρίζω ποια θα είναι η εξέλιξη του Καπίνο, αλλά επί του παρόντος η Εθνική "πάσχει" από τερματοφύλακα. Αντικαταστάτης του Νικοπολίδη δεν υπάρχει στον (κοντινό τουλάχιστον) ορίζοντα.

- Δεν ξέρω αν είναι η ιδέα μου αλλά νομίζω ότι ο Σαμαράς και ο Κονέ "αλληλοακυρώνονται". Παρότι είναι ποδοσφαιριστές διαφορετικού "τύπου" και αγωνιστικών χαρακτηριστικών κινούνται στους ίδιους χώρους. Στο πρώτο εικοσιπεντάλεπτο καλός ο Σαμαράς εξαφανισμένος ο Κονέ. Στην συνέχεια "ανέβηκε" ο Κονέ χάσαμε τον Σαμαρά από το γήπεδο! (Στο δεύτερο προσπάθησαν να συνυπάρξουν πιο αρμονικά.)

- Σωστή (κατ' εμέ) η λογική να προτιμηθεί ο Γκέκας από τον Μήτρογλου με το σκεπτικό ότι θα ήταν πιο χρήσιμος σε μία ομάδα που αμύνεται και θα επιδιώξει την κόντρα επίθεση. Όμως το γρήγορο γκολ της Κολομβίας "ακύρωσε" την επιλογή αφού ήμασταν σχεδόν από το ξεκίνημα του αγώνα αναγκασμένοι να παίξουμε ποδόσφαιρο κατοχής όπου το όποιο πλεονέκτημα του Γκέκα μετατρέπεται σε μειονέκτημα.

- Μου άρεσε που ο Φερνάντο "ανακάτεψε την τράπουλα" όταν είδε ότι η ομάδα στο τελευταίο εικοσάλεπτο είχε παραδώσει πνεύμα με τον Τοροσίδη εξτρέμ, τον Μανιάτη μπακ, τον Φέτφα κρυφό κυνηγό (αν και δεν το 'χει). Δεν μου άρεσε που δεν τόλμησε λιγάκι παραπάνω. Δεν καταλαβαίνω γιατί βγήκε ο Κονέ, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν παίξαμε με δύο φορ Μήτρογλου - Γκέκας (διάολε χάνεις με 2-0)!

- Από την φιλότιμη προσπάθεια της Εθνικής μας ξεχώρισα τον Κονέ, τον Τοροσίδη, τους δύο κεντρικούς αμυντικούς (Παπασταθόπουλο - Μανωλά) άντε και τον Μανιάτη μόνο για τα τρεξίματα και την ενέργεια που έβγαλε. Με εκλάμψεις αλλά χωρίς ουσία ο Σαμαράς...