Σχόλιο για το Κολομβία - Ελλάδα 3-0

Πρεμιέρα με βαριά ήττα για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα στο μουντιάλ, 3-0 από την Κολομβία και τα σχόλια (νηφάλια ή μη) δίνουν και παίρνουν. (Έχουμε έμφαση στην υπερβολή, είναι γνωστό αυτό!) Πάμε να καταγράψουμε κάποια δεδομένα και σχολιάσουμε πάνω σ' αυτά:

Δεδομένο πρώτο: Η Κολομβία είναι καλύτερη ομάδα από την δική μας. Αν παίξουμε αντίπαλοι δέκα φορές θα κερδίσει περισσότερες από τις μισές...

Δεδομένο δεύτερο: Η Κολομβία ήταν ουσιαστικά γηπεδούχος. Αγωνιζόταν στην δική της ήπειρο (Αμερική) και ειδικότερα στο "δικό της κομμάτι" της ηπείρου (Λατινική Αμερική), σε γειτονική χώρα (Βραζιλία) με ότι αυτό συνεπάγεται (βιορυθμοί, κλιματολογικές συνθήκες κλπ) συν την "κατακίτρινη" εξέδρα. Θυμηθείτε πχ πόσες φορές οι Κολομβιανοί ποδοσφαιριστές απευθύνθηκαν στον κόσμο για εμψύχωση.

Δεδομένο τρίτο: Όταν μία καλύτερη ομάδα, που παίζει ουσιαστικά εντός έδρας, προηγείται στο σκορ στην πρώτη της επίθεση, μόλις στο 5ο λεπτό, το ματς έχει τελειώσει! Τα υπόλοιπα είναι να έχουμε να συζητάμε...

Δεδομένο τέταρτο: Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι την τύχη την "χτίζεις" μόνος σου και την κυνηγάς. Όμως στο ποδόσφαιρο μπορεί να μπουν τα πάντα και να χαθούν τα πάντα. Η Εθνική μας είχε 5-6 πολύ καλές στιγμές (δύο του Κονέ, δύο σουτ του Σαμαρά, την κεφαλιά του Τοροσίδη και το δοκάρι του Γκέκα) και δεν σκόραρε, ενώ η Κολομβία είχε "ρέντα" για Γκίνες αφού με τέσσερις ευκαιρίες πέτυχε τρία τέρματα!!!

Γενικότερα σχόλια:

- Τι γνωρίζαμε για την Ελλάδα; Ότι θα "φτύσεις" αίμα για να της βάλεις γκολ, αλλά κι ότι είναι "δυσκοίλια" επιθετικά. Λίγες φάσεις κι αν μπει γκολ έχει καλώς. Στο χθεσινό ματς τα δεδομένα ανατράπηκαν. Τρία τέρματα σε μόλις τέσσερις ευκαιρίες των αντιπάλων; Δεν είναι ομάδα του Σάντος αυτή!

- Δεν γνωρίζω ποια θα είναι η εξέλιξη του Καπίνο, αλλά επί του παρόντος η Εθνική "πάσχει" από τερματοφύλακα. Αντικαταστάτης του Νικοπολίδη δεν υπάρχει στον (κοντινό τουλάχιστον) ορίζοντα.

- Δεν ξέρω αν είναι η ιδέα μου αλλά νομίζω ότι ο Σαμαράς και ο Κονέ "αλληλοακυρώνονται". Παρότι είναι ποδοσφαιριστές διαφορετικού "τύπου" και αγωνιστικών χαρακτηριστικών κινούνται στους ίδιους χώρους. Στο πρώτο εικοσιπεντάλεπτο καλός ο Σαμαράς εξαφανισμένος ο Κονέ. Στην συνέχεια "ανέβηκε" ο Κονέ χάσαμε τον Σαμαρά από το γήπεδο! (Στο δεύτερο προσπάθησαν να συνυπάρξουν πιο αρμονικά.)

- Σωστή (κατ' εμέ) η λογική να προτιμηθεί ο Γκέκας από τον Μήτρογλου με το σκεπτικό ότι θα ήταν πιο χρήσιμος σε μία ομάδα που αμύνεται και θα επιδιώξει την κόντρα επίθεση. Όμως το γρήγορο γκολ της Κολομβίας "ακύρωσε" την επιλογή αφού ήμασταν σχεδόν από το ξεκίνημα του αγώνα αναγκασμένοι να παίξουμε ποδόσφαιρο κατοχής όπου το όποιο πλεονέκτημα του Γκέκα μετατρέπεται σε μειονέκτημα.

- Μου άρεσε που ο Φερνάντο "ανακάτεψε την τράπουλα" όταν είδε ότι η ομάδα στο τελευταίο εικοσάλεπτο είχε παραδώσει πνεύμα με τον Τοροσίδη εξτρέμ, τον Μανιάτη μπακ, τον Φέτφα κρυφό κυνηγό (αν και δεν το 'χει). Δεν μου άρεσε που δεν τόλμησε λιγάκι παραπάνω. Δεν καταλαβαίνω γιατί βγήκε ο Κονέ, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν παίξαμε με δύο φορ Μήτρογλου - Γκέκας (διάολε χάνεις με 2-0)!

- Από την φιλότιμη προσπάθεια της Εθνικής μας ξεχώρισα τον Κονέ, τον Τοροσίδη, τους δύο κεντρικούς αμυντικούς (Παπασταθόπουλο - Μανωλά) άντε και τον Μανιάτη μόνο για τα τρεξίματα και την ενέργεια που έβγαλε. Με εκλάμψεις αλλά χωρίς ουσία ο Σαμαράς...