Είχα κατά νου να γράψω ένα κείμενο πριν το ματς της Εθνικής μας με την Ακτή Ελεφαντοστού. Δεν πρόκαμα (υποχρεώσεις εκτός προγράμματος), οπότε δεν θα το παίξω "μετά Χριστόν προφήτης"! Για την αναμέτρηση και την πρόκριση δεν νομίζω πως υπάρχει (πλέον) χώρος να γραφτούν πολλά. Έχουν αναλυθεί τα πάντα, απ' όλες τις οπτικές γωνίες. Μία γενικότερη παρατήρηση μόνο ως ευχαριστήριο στον Φερνάντο και στα παιδιά...
Εμείς, ως νεοέλληνες, έχουμε:
- το κράτος (δομή, λειτουργικότητα, αξιοκρατία κλπ) που μας αξίζει.
- τους πολιτικούς που μας αξίζουν.
- την κοινωνία που μας αξίζει.
- τα ΜΜΕ που μας αξίζουν.
- την (ανύπαρκτη) παιδεία που μας αξίζει.
- το ποδόσφαιρο που μας αξίζει.
- τους πολίτες (ραγιάδες, εαυτούληδες, κουτοπόνηροι, εγωκεντρικοί, άμυαλοι, απαίδευτοι, αμόρφωτοι κοινωνικά) που μας αξίζουν.
Τι δεν έχουμε; Την Εθνική που μας αξίζει. Την Εθνική που να συμβαδίζει με την αισθητική μας, την ανοργανωσιά μας, την μιζέρια μας, την διαφθορά μας. Όχι αυτή η Εθνική δεν μας αξίζει. Μας πέφτει "πολύ", δεν μας ταιριάζει. Η αισθητική της καθαρότητας, της λεβεντιάς, της ομαδικότητας, των (εφικτών) στόχων και των πορείας που πρέπει (πειθαρχημένα) να ακολουθήσεις για να τους πετύχεις. Με πράξεις, όχι με λόγια.
Αυτή η Εθνική δεν μας αξίζει. Δεν μας κορόιδεψε ποτέ, για να την στηρίξουμε. Δεν υποσχέθηκε τον ουρανό με τα άστρα. "Αυτοί είμαστε, εκεί θέλουμε να πάμε, έτσι θα (προσπαθήσουμε να) φθάσουμε, στηρίξτε μας!" Αυτό μόνο, τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο. Αλλά δεν μας αρκεί, θέλουμε περισσότερες υποσχέσεις και λιγότερες πράξεις.
Δεν κολάκεψε τον ναρκισσισμό μας. Θέλουμε "λεφτά υπάρχουν" (ΠΑΣΟΚ) κι ας ξέρουμε ότι δεν υπάρχουν και "κάτω τα μνημόνια" (ΝΔ) κι ας ξέρουμε ότι θα τα τηρήσει κατά γράμμα. Τέτοιοι είμαστε. Κι ως τέτοιοι, κύριοι της Εθνικής μας χαλάτε το παραμύθι, μας ξεβολεύετε! Σας το ζήτησε κανείς;
ΥΓ. Θεωρώ αυτονόητο, αλλά το διευκρινίζω προς αποφυγή λανθασμένων συμπερασμάτων, πως όσα αναφέρω για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα αφορούν αποκλειστικά τον οργανισμό "Εθνική ομάδα" κι όχι το ευρύτερο πλαίσιο που (αυτός) κινείται (βλ. ΕΠΟ). Μεγάλη κουβέντα αυτή, την αφήνω για άλλη φορά...
Εμείς, ως νεοέλληνες, έχουμε:
- το κράτος (δομή, λειτουργικότητα, αξιοκρατία κλπ) που μας αξίζει.
- τους πολιτικούς που μας αξίζουν.
- την κοινωνία που μας αξίζει.
- τα ΜΜΕ που μας αξίζουν.
- την (ανύπαρκτη) παιδεία που μας αξίζει.
- το ποδόσφαιρο που μας αξίζει.
- τους πολίτες (ραγιάδες, εαυτούληδες, κουτοπόνηροι, εγωκεντρικοί, άμυαλοι, απαίδευτοι, αμόρφωτοι κοινωνικά) που μας αξίζουν.
Τι δεν έχουμε; Την Εθνική που μας αξίζει. Την Εθνική που να συμβαδίζει με την αισθητική μας, την ανοργανωσιά μας, την μιζέρια μας, την διαφθορά μας. Όχι αυτή η Εθνική δεν μας αξίζει. Μας πέφτει "πολύ", δεν μας ταιριάζει. Η αισθητική της καθαρότητας, της λεβεντιάς, της ομαδικότητας, των (εφικτών) στόχων και των πορείας που πρέπει (πειθαρχημένα) να ακολουθήσεις για να τους πετύχεις. Με πράξεις, όχι με λόγια.
Αυτή η Εθνική δεν μας αξίζει. Δεν μας κορόιδεψε ποτέ, για να την στηρίξουμε. Δεν υποσχέθηκε τον ουρανό με τα άστρα. "Αυτοί είμαστε, εκεί θέλουμε να πάμε, έτσι θα (προσπαθήσουμε να) φθάσουμε, στηρίξτε μας!" Αυτό μόνο, τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο. Αλλά δεν μας αρκεί, θέλουμε περισσότερες υποσχέσεις και λιγότερες πράξεις.
Δεν κολάκεψε τον ναρκισσισμό μας. Θέλουμε "λεφτά υπάρχουν" (ΠΑΣΟΚ) κι ας ξέρουμε ότι δεν υπάρχουν και "κάτω τα μνημόνια" (ΝΔ) κι ας ξέρουμε ότι θα τα τηρήσει κατά γράμμα. Τέτοιοι είμαστε. Κι ως τέτοιοι, κύριοι της Εθνικής μας χαλάτε το παραμύθι, μας ξεβολεύετε! Σας το ζήτησε κανείς;
ΥΓ. Θεωρώ αυτονόητο, αλλά το διευκρινίζω προς αποφυγή λανθασμένων συμπερασμάτων, πως όσα αναφέρω για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα αφορούν αποκλειστικά τον οργανισμό "Εθνική ομάδα" κι όχι το ευρύτερο πλαίσιο που (αυτός) κινείται (βλ. ΕΠΟ). Μεγάλη κουβέντα αυτή, την αφήνω για άλλη φορά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου